حرفهای ناگفته
چه وهمي است انسان؟ چه چيز نويی، چه آشوبی، چه هيولايی، چه سوژه ی متناقضی، چه اعجوبه ای!
داور همه چيز، كرم زمينی ابله؛ امانت دارحق؛ گنداب شبه و اشتباه؛ افتخار و تحفه ی هستی.
چه كسی اين كلاف سر در گم را خواهد گشود؟
«پاسكال»
آنقدر قوی باش تا هر روز با زندگی روبه رو شوی. ما همان می شويم كه تمام روز به آن می انديشيم.
«نايتينگل»
هرچند وقت يكبار خودت را از خودت طلب كن، شايد گم شده باشی...
«چارلي چاپلين»
چقدر نشنيدن ها و نشناختن ها و نفهميدن ها كه به اين مردم خوشبختی بخشيده است.
«دكتر علي شريعتي»
تأسف براي گذشته به اين مي ماند كه انسان به دنبال باد برود.
«افلاطون»
نگو وقت به اندازه كافي نداري. تو دقيقاً همان تعداد ساعت درروز وقت داري كه هلن كلر، پاستور، ميشل آنگلو، مادر ترزا، لئوناردو داوينچي، توماس جفرسون و آلبرت انيشتين
داشته اند.
از گفتن «نمي دانم» نترس و از گفتن «اشتباه كردم» نترس.
تا می تواني مهربان باش.
حمید داوری